«φιλόπτωχος αδελφότητα»
(άλλη μια περίπτωση των τάχα και των δήθεν…)
Θέλουμε να απευθύνουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια, στις κυρίες της «φιλόπτωχου αδελφότητας» που επαίρονται, πως σταθερά και αταλάντευτα, μα στην πραγματικότητα εντελώς υποκριτικά, υποδύονται τον ρόλο των αγωνιζομένων να εξαλείψουνε την φτώχεια.
Πρόσφατα ενημερωθήκαμε από τα Σερραϊκά ΜΜΕ, το τελευταίο από τα λαμπρά παραδείγματα δράσης τους «κατά της φτώχειας» και είναι οι νόμιμες ενέργειες τους, να θέλουνε να πετάξουνε στο δρόμο τον συμπολίτη μας κ. Γεωργιάδη, πολύτεκνο οικογενειάρχη με εννεαμελή οικογένεια (επτά προστατευόμενα παιδιά).
Και όλα αυτά, γιατί ο κ. Γεωργιάδης, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αύξηση του ενοικίου, των 1500 € που του ζητάνε για το ακίνητο τους, στο οποίο στεγάζεται το κατάστημα του.!!!
Ο ίδιος δηλώνει δημοσίως πως τους πρότεινε 800 € δηλαδή αύξηση κατά 472 €.
Δικαιούμαστε λοιπόν, με αυτό το γεγονός, να ισχυριστούμε πως μόνο ως άλλοθι τους χρησιμεύουνε οι «φιλανθρωπίες».
Με αυτήν τους την πράξη, αναιρέσανε και την έννοια «φιλόπτωχος», αλλά και την έννοια «αδελφότητα», και προφανώς δεν τις έχουνε σε καμία υπόληψη.
Αλώστε αυτό μαρτυρούνε οι εκδηλώσεις που γίνονται για σκοπούς αλλότριους, από αυτούς που βαυκαλίζονται. Είναι γνωστές οι εκδηλώσεις για το θεαθήναι και για τις δημόσιες σχέσεις αυτών των κυριών, που παρά την οικονομική τους επάρκεια -άνεση – προς τέρψιν της ματαιοδοξίας τους, δεν διστάζουνε να ξοδεύουνε σημαντικά ποσά, από τα έσοδα της «φιλόπτωχου αδελφότητας» αλλά και από τα χρήματα που για φιλανθρωπικούς σκοπούς τους εμπιστεύονται οι Σερραίοι.
Σε μια περίοδο που ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, αντιμετωπίζουνε τις συνέπιες της άνωθεν σχεδιασμένης οικονομικής κρίσης, τέτοιες πράξεις, απογοητεύουνε τους πολίτες και συσσωρεύουνε την οργή τους.
Συνεπώς, η κοινωνική πραγματικότητα και η αναγκαιότητα που απορρέει από αυτήν, επιτάσσει το ξεπέρασμα των όποιων πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών. Η τελευταία γραμμή άμυνας του κοινωνικού σώματος, είναι η καταδίκη των δήθεν…. και η έμπρακτη συμπαράσταση-αλληλεγγύη, σε κάθε παρόμοια έκκληση για βοήθεια.
Έτσι ως πολίτης, όπως αρμόζει να πράττω (και πράττω και σε κάθε άλλη περίπτωση…), δηλώνω την συμπαράσταση μου και συντάσσομαι στο πλευρό του κ. Γεωργιάδη.
Τι έχει να μας πει επ’ αυτού του ζητήματος ο Μητροπολίτης ως επίτιμος πρόεδρος της «φιλόπτωχου αδελφότητας»? τον αφορά ή όχι το ζήτημα της ηθικής στάσης όσων τον τιμούνε? Θα αρκεστεί σε ευχολόγια? Θα παρέμβει αποφασιστικά υπέρ του πολύτεκνου συμπολίτη μας?
Και ακόμη τι στάση θα τηρήσουνε οι πολιτικοί ταγοί, βουλευτές, Δήμαρχος. Νομάρχης? Θα σκεφτούνε πως πρέπει βοηθήσουνε τον συμπολίτη μας (και κάθε συμπολίτη…) όπως άλλωστε έχουνε υποχρέωση,? ή όπως συνηθίζουνε οι πολιτικάντηδες, θα αρκεστούνε σε κάποιες χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις?
Ας το πάρουνε είδηση οι μεγαλοσχήμονες πως οι χειρότεροι εχθροί του έθνους, είναι οι πράξεις αλαζονείας, που οδηγούνε ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας σε γενική αμφισβήτηση και κρίση ταυτότητας.
Θέλουμε λοιπόν να τους ρωτήσουμε όλους αυτούς, πως εννοούνε την ελληνική ταυτότητα? Και πως μπορεί να μην υπάρχει αλληλεγγύη, μεταξύ αυτών που έχουνε αυτήν την ταυτότητα?
Τέλος, δεν ανεχόμαστε κάποιοι χορτάτοι, που δεν πράττουν τα αυτονόητα, εκμεταλλευόμενοι την φτώχια να το παίζουνε φιλάνθρωποι- φιλόπτωχοι- και αδερφοί.
Πέμπτη, 25 Ιουνίου 2009
Δημήτρης Τερτίπης
Πρόσφατα ενημερωθήκαμε από τα Σερραϊκά ΜΜΕ, το τελευταίο από τα λαμπρά παραδείγματα δράσης τους «κατά της φτώχειας» και είναι οι νόμιμες ενέργειες τους, να θέλουνε να πετάξουνε στο δρόμο τον συμπολίτη μας κ. Γεωργιάδη, πολύτεκνο οικογενειάρχη με εννεαμελή οικογένεια (επτά προστατευόμενα παιδιά).
Και όλα αυτά, γιατί ο κ. Γεωργιάδης, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αύξηση του ενοικίου, των 1500 € που του ζητάνε για το ακίνητο τους, στο οποίο στεγάζεται το κατάστημα του.!!!
Ο ίδιος δηλώνει δημοσίως πως τους πρότεινε 800 € δηλαδή αύξηση κατά 472 €.
Δικαιούμαστε λοιπόν, με αυτό το γεγονός, να ισχυριστούμε πως μόνο ως άλλοθι τους χρησιμεύουνε οι «φιλανθρωπίες».
Με αυτήν τους την πράξη, αναιρέσανε και την έννοια «φιλόπτωχος», αλλά και την έννοια «αδελφότητα», και προφανώς δεν τις έχουνε σε καμία υπόληψη.
Αλώστε αυτό μαρτυρούνε οι εκδηλώσεις που γίνονται για σκοπούς αλλότριους, από αυτούς που βαυκαλίζονται. Είναι γνωστές οι εκδηλώσεις για το θεαθήναι και για τις δημόσιες σχέσεις αυτών των κυριών, που παρά την οικονομική τους επάρκεια -άνεση – προς τέρψιν της ματαιοδοξίας τους, δεν διστάζουνε να ξοδεύουνε σημαντικά ποσά, από τα έσοδα της «φιλόπτωχου αδελφότητας» αλλά και από τα χρήματα που για φιλανθρωπικούς σκοπούς τους εμπιστεύονται οι Σερραίοι.
Σε μια περίοδο που ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, αντιμετωπίζουνε τις συνέπιες της άνωθεν σχεδιασμένης οικονομικής κρίσης, τέτοιες πράξεις, απογοητεύουνε τους πολίτες και συσσωρεύουνε την οργή τους.
Συνεπώς, η κοινωνική πραγματικότητα και η αναγκαιότητα που απορρέει από αυτήν, επιτάσσει το ξεπέρασμα των όποιων πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών. Η τελευταία γραμμή άμυνας του κοινωνικού σώματος, είναι η καταδίκη των δήθεν…. και η έμπρακτη συμπαράσταση-αλληλεγγύη, σε κάθε παρόμοια έκκληση για βοήθεια.
Έτσι ως πολίτης, όπως αρμόζει να πράττω (και πράττω και σε κάθε άλλη περίπτωση…), δηλώνω την συμπαράσταση μου και συντάσσομαι στο πλευρό του κ. Γεωργιάδη.
Τι έχει να μας πει επ’ αυτού του ζητήματος ο Μητροπολίτης ως επίτιμος πρόεδρος της «φιλόπτωχου αδελφότητας»? τον αφορά ή όχι το ζήτημα της ηθικής στάσης όσων τον τιμούνε? Θα αρκεστεί σε ευχολόγια? Θα παρέμβει αποφασιστικά υπέρ του πολύτεκνου συμπολίτη μας?
Και ακόμη τι στάση θα τηρήσουνε οι πολιτικοί ταγοί, βουλευτές, Δήμαρχος. Νομάρχης? Θα σκεφτούνε πως πρέπει βοηθήσουνε τον συμπολίτη μας (και κάθε συμπολίτη…) όπως άλλωστε έχουνε υποχρέωση,? ή όπως συνηθίζουνε οι πολιτικάντηδες, θα αρκεστούνε σε κάποιες χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις?
Ας το πάρουνε είδηση οι μεγαλοσχήμονες πως οι χειρότεροι εχθροί του έθνους, είναι οι πράξεις αλαζονείας, που οδηγούνε ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας σε γενική αμφισβήτηση και κρίση ταυτότητας.
Θέλουμε λοιπόν να τους ρωτήσουμε όλους αυτούς, πως εννοούνε την ελληνική ταυτότητα? Και πως μπορεί να μην υπάρχει αλληλεγγύη, μεταξύ αυτών που έχουνε αυτήν την ταυτότητα?
Τέλος, δεν ανεχόμαστε κάποιοι χορτάτοι, που δεν πράττουν τα αυτονόητα, εκμεταλλευόμενοι την φτώχια να το παίζουνε φιλάνθρωποι- φιλόπτωχοι- και αδερφοί.
Πέμπτη, 25 Ιουνίου 2009
Δημήτρης Τερτίπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου